Η Ελλάδα στα πρόθυρα οικονομικής και ηθικής κρίσης. Τυχαίο; Δε νομίζω

Ζούμε σε μια χώρα που σαν πολίτες της, τα τελευταία χρόνια έχουμε αναγάγει την συμφεροντολογία σε επιστήμη. Χωρίς πίστη, αξίες ζωής και αρχές, πορευόμαστε στη δίνη της ατομικότητας και του προσωπικού συμφέροντος. Ας δούμε μερικά παραδείγματα συμπεριφορών και ας προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε ο καθένας μας ξεχωριστά, το μερίδιο ευθύνης μας για την εθνική πτώση που βιώνουμε σαν λαός.

Σαν καταναλωτές, δεν επιστρέφουμε πίσω στον πωλητή κάτι που αγοράσαμε και είναι χαλασμένο ή σπασμένο ή αλλοιωμένο-πληρώνουμε 0,50€ το μπουκαλάκι νερού, 4,5€ τον καφέ, 9€ για μία πράσινη σαλάτα, 25€ για ένα φιλέτο, πληρώνουμε ομπρέλα και ξαπλώστρες σε μία χώρα, ίσως με τις μεγαλύτερες-διαθέσιμες ακτές σε μήκος, στον κόσμο.

Σαν πολίτες, λαδώνουμε για να κάνουμε τη δουλειά μας και το αντίστροφο, πληρώνουμε τη δωρεάν παιδεία και τη δωρεάν υγεία, παραβιάζουμε το νόμο του καπνίσματος, διασχίζουμε κάθετα το δρόμο και όχι από τη διάβαση, πετάμε τα σκουπίδια μας παντού.

Σαν ιδιώτες οδηγοί, παραβιάζουμε το κόκκινο, το όριο ταχύτητας, το μονόδρομο, τον ποδηλατόδρομο, παρκάρουμε στη ράμπα των αναπήρων ή στις θέσεις φορτοεκφόρτωσης, αδειάζουμε το τασάκι στον δρόμο, πετάμε σκουπίδια από το παράθυρο και 500.000 από εμάς τα έχουμε ανασφάλιστα.

Σαν επαγγελματίες οδηγοί, φορτοεκφορτώνουμε εκτός επιτρεπτού ωραρίου και θέσης, σαν ταξιτζήδες δεν μπαίνουμε ποτέ στην ειδική εσοχή για να επί ή αποβιβάσουμε, δημιουργούμε απίστευτες ουρές στις πιάτσες ταξί.

Σαν έμποροι, πουλάμε, κατεψυγμένα-μπαγιάτικα-κονσερβοποιημένα προιόντα για φρέσκα, ξένα για ελληνικά και το αντίστροφο, βιολογικά που δεν είναι, stock για νέα, αντιγραφές για γνήσια, νοθεύουμε, παραποιούμε, μετ΄ονομάζουμε και θέλουμε 1000% κέρδος.

Σαν υπάλληλοι, θέλουμε να δουλεύουμε λιγότερο και να αμοιβόμαστε περισσότερο, δείχνουμε αδιαφορία για την επιχείρηση που μας παρέχει το εισόδημα και τα όνειρά μας περιορίζονται στην ανάγνωση, αρχές του κάθε έτους, των επίσημων αργιών.

Σαν εργοδότες, έχουμε άγνοια περί οργάνωσης χώρου της επιχείρησης και των παρεχόμενων συνθηκών εργασίας, θέλουμε τους υπαλλήλους μας να εργάζονται περισσότερο και να πληρώνονται λιγότερο.

Σαν κατασκευαστές, χρησιμοποιούμε λιγότερα ή τρίτης διαλογής υλικά.

Σαν βιομήχανοι, μολύνουμε όλα τα στοιχεία της φύσης (έδαφος, αέρα, νερό).

Σαν ιδιοκτήτες ακινήτων, ζητάμε αέρα για την εκμίσθωση τους.

Σαν παροχής υπηρεσιών ( υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι ), δεν κόβουμε ποτέ απόδειξη.

Σαν γείτονες, αδιαφορούμε για τις ώρες κοινής ησυχίας.

Σαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, έχουμε συνδέσει τις δύο μεγαλύτερες εορτές της Χριστιανοσύνης, το Αγ. Πάσχα και τα Χριστούγεννα, με ταξίδια και φαγοπότι, πιστεύουμε στην αστρολογία, πηγαίνουμε σε μέντιουμ, σπρωχνόμαστε την ώρα της Θ. Κοινωνίας και του Αντιδώρου.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω πολλές σελίδες ακόμη, αλλά θεωρώ ότι γίνεται κατανοητό, πως ο υπουργός που ψηφίστηκε από τους προαναφερθέντες πολίτες αντίστοιχη συμπεριφορά θα έχει. Είναι και αυτός συμφεροντολόγος και κοιτάζει πως θα καταφέρει να πάρει περισσότερα σε λιγότερο χρόνο. Απλά λόγω της θέσης του, οι δικές του μίζες έχουν πολλά μηδενικά στο τέλος. Φυσική συνέπια του τελευταίου η ύπαρξη καρτέλ και μονοπωλίων, που λιμνάζουν την βάση της οικονομίας.

Με τέτοιου είδους συμπεριφορές , απλοί πολίτες και πολιτικοί, οδηγήσαμε την χώρα στην κατάρευση. Η κουτοπονηριά και ο” ωχαδερφισμός”, έχουν δημιουργήσει μία κοινωνία μίζερη, χωρίς αξίες που προσωπικά δεν θέλω να είμαι μέλος της. Εσείς είσαστε έτοιμοι για αλλαγή πλεύσης; Εάν ναι, ας ξεκινήσουμε αλλάζοντας τον εαυτό μας και την συμπεριφορά μας, απέναντι στον συνάνθρωπό μας, φτύνοντας την καραμέλα που αναμασάμε όλο αυτό το διάστημα, του να πληρώσουν αυτοί που τα φάγανε, γιατί οι περισσότεροι ανάλογα της θέσης μας, συμμετείχαμε στο φαγοπότι. "Τίμιος δεν είναι αυτός που δεν κλέβει. Τίμιος είναι αυτός που ενώ μπορεί να κλέψει χωρίς να τον αντιληφθεί ποτέ κανένας, δεν κλέβει" .

 

Μάριος Κατσίκιδης

-άνθρωπος-

Ασφαλιστικός Σύμβουλος

(Μέλος Κίνησης Ανεξάρτητων πολιτών Ωραιοκάστρου)